Pałac w Niemicy(1862-1863)

 

Z KART HISTORII

 

Niemica wchodzi w skład gminy Malechowo i leży przy drodze krajowej nr 6.

Niemiecka nazwa wsi brzmiała Nemitz. Nazwy przejściowe w latach 1945-1950 to: Lacko i Owocówka.

Od roku 1950 Niemica. Wieś ma rodowód średniowieczny. Powstała na miejscu wczesnośredniowiecznego grodziska. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1250 roku. W 1267 roku powstała tu

jedna z najstarszych parafii w okolicy. Parafia w Niemicy była erygowana przez przez biskupa Singwina.

 W XIII stuleciu miała się tu znajdować siedziba Święców,

a następnie Puttkamerów i Zitzewitzów. W 1443r. wieś stała się lennem rodu von Ramel,

pozostając własnością tego rodu do XVII wieku. Następnie właścicielem Niemicy został ród

von Bellow. W 1714 roku sprzedał on majątek swemu zięciowi  Jurgenowi Valentinowi von Kleist,

który założył tu siedzibę rodu. W 1720 roku powstał tu okazały dwór oraz park krajobrazowy

o powierzchni ponad 6 hektarów. Budynek był zbudowany na planie zbliżonym do prostokąta, murowany, piętrowy, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. W tym czasie powstała także cegielnia i fabryka papy,

później zmieniona na przędzalnie. W końcu XVIII wieku we wsi oprócz kościoła i folwarku z dworem,

znajdował się młyn wodny, wiatrak, owczarnia, karczma kuźnia oraz 5 gospodarstw chłopskich,

3 pełne gospodarstwa zagrodników (zagrodnik to chłop posiadający niewielki przydział ziemi,

niewystarczający do wyżywienia rodziny. Aby przeżyć, musiał najmować się do pracy).

Ponadto było gospodarstwo kaznodziei i zakrystianina. We wsi stały wówczas 24 domy.

W rękach von Kleistów majątek znajdował się do końca XIX wieku, następnie przeszedł

w ręce rodziny von Natzmer. W 1928 roku majątek liczył 943 hektary gruntów.

We wsi znajdował się dalej młyn wodny, wiatrak, fabryka papy i cegielnia.

W 1939 roku właścicielem majątku liczącego już tylko 116 ha był Bogusław von Natzmer.

Po 1945 roku na bazie majątku i zespołu podworskiego utworzone zostało

Państwowe Gospodarstwo Rolne. Pałac rozebrano w 1959 roku.

Z dawnej zabudowy gospodarczej folwarku zachowały się: dawna oficyna dworska

(obecnie budynek mieszkalny), obora-magazyn i remiza folwarczna.

Pierwszy budynek szkolny w Niemicy zbudowano w 1819 roku w ogrodzie plebanii.

Nowy budynek szkolny powstał w połowie lat 20-tych XX wieku.

Mieściły się w nim dwie sale lekcyjne i dwa mieszkania dla nauczycieli.

Przy szkole znajdowało się spore boisko. Ostatnimi nauczycielami przed 1945 rokiem byli:

Franz Heese i Wilhelm Selke. Po wojnie mieściła się tu szkoła podstawowa.

W latach 90-tych oddano do użytku nową część szkoły wraz z salą gimnastyczną.

Pierwszym polskim nauczycielem był Czarski.

W 1939 roku w Niemicy było 17 gospodarstw rolnych do 5 ha, 8 do 10 ha, 42 do 20 ha, 17 powyżej 20 ha

i 1 powyżej 100 hektarów.  

Liczba ludności wynosiła w 1818 roku 303 osoby, w 1895-507 osób i w 1939 roku- 653 osoby.

W XV wieku, na miejscu starszej, drewnianej świątyni zbudowano nowy kościół parafialny.

Przebudowano go częściowo w XIX w. Jest murowany z cegły i kamienia polnego, na rzucie prostokąta.

W kościele znajduje się renesansowy ołtarz główny z 1626r. i renesansowa ambona z 1648 r.

Od czasów reformacji do 1945 roku był kościołem protestanckim. Poświęcenie świątyni odbyło się 1 grudnia 1946 roku. Obecnie należy do parafii w Sulechówku. Cmentarz przykościelny założony został w czasach średniowiecznych, rozbudowany został w XV stuleciu po wybudowaniu nowego kościoła.

Zlikwidowano go w latach 60-tych ubiegłego wieku.

Obecnie przy północnej nawie kościoła ustawionych jest kilka niemieckich nagrobków,

m.in. płyta z nagrobka Dubisława Natzmera, właściciela Niemicy zmarłego w 1937 roku.

Ewangelicki cmentarz komunalny założony został na południowo-zachodnim krańcu wsi

w drugiej połowie XIX wieku. Po II wojnie światowej stare nagrobki usunięto 

i urządzono cmentarz komunalny. Przy kościele znajdował się postawiony

w latach 20-tych ubiegłego wieku pomnik poświęcony poległym w I wojnie światowej mieszkańcom  

Niemicy, Bartolina i Kusic. Obecnie – od lat 90-tych- znajduje się poza ogrodzeniem obecnego placu kościelnego. Wojska radzieckie zajęły wieś 1 marca 1945 roku. Niemcy zostali stopniowo wysiedleni.

Obecnie we wsi znajduje  się także filia biblioteki publicznej oraz w dawnej remizie folwarcznej

muzeum wsi założone przez Edwarda Struzika.