Cmentarz przykościelny o powierzchni 0,18 ha, założony w czasach

średniowiecza, przypuszczalnie już w XIII wieku, rozbudowany

wkrótce po wybudowaniu w końcu XV wieku nowego kościoła. Usytuowany

w centrum wsi, przy skrzyżowaniu dróg wiejskich, przy zachodniej

granicy parku, części dawnego XVIII-wiecznego zespołu pałacowego. Był

założony na nieregularnym planie zbliżonym do prostokąta. Obecne granice

placu przykościelnego nie pokrywają się z granicami historycznego

cmentarza. Dawną zachodnią granicę wyznacza szpaler drzew z przewagą

dębów szypułkowych, a północną szpaler grabowy i resztki kamiennego

ogrodzenia. Cmentarz został zlikwidowany w latach 60. XX wieku.

Obecnie przy zewnętrznej ścianie północnej nawy kościoła ustawione

zostały nagrobki : żeliwny krzyż Wilhelma Rennhaka z Bartolina,

zmarłego w 1932 roku, przeniesiony zapewne w latach 90. XX wieku

z nieczynnego, zaniedbanego cmentarza w Bartolinie.  Na poziomie wieży kościelnej znajduje

się prosty żeliwny krzyż z nagrobka dziecięcego Clary Mellenthin, zmarłej

18 stycznia 1852 roku w wieku 9 lat i 11 miesięcy.

Poza nim znajdują się tam dwa inne krzyże żeliwne.

Poza ogrodzeniem obecnego placu kościelnego, po stronie południowo-wschodniej,

ustawiony jest wtórnie pomnik ku czci poległych w I wojnie światowej.

Pierwotnie znajdował się przy kościele, a przypuszczalnie

w trakcie likwidacji cmentarza w latach 60. został zrzucony na teren

parku. Wydobyto go dopiero w latach 90. XX wieku. Jest to wąska, prostopadłościenna

płyta szlifowana po stronie frontowej, z wyrytymi nazwiskami

poległych z miejscowości: Niemica, Bartolino, Kusice i z dawnego

folwarku Luisenhof. W zwieńczeniu znajdował się krzyż.